Pagina's

woensdag 22 december 2010

Vakantie


Pim en Jaffie maken de wereld onveilig... vanuit het wonderschone Gent :)

Zeg eens, waar kan ik hier mijn slag slaan op stof-en wolgebied?


maandag 13 december 2010

Zsazsarok, in 't echt.

Ik brei al sinds jaar en dag spullen voor een ander. Het ontbreekt me ook meestal aan het geduld om een echt kledingstuk te breien. Nadat ik een zsazsarok had gemaakt voor Marie de pop, wou ik er zelf ook een.
Dus wat doet een impulsief wicht als ik dan?

Juist ja, alle tegenkantingen van tafel vegen en gewoon doen waar ik zin in heb. Oftewel: mijne plan trekken. Want ik ben een plantrekker, ah ja.

Probleem 1: stof.
--> Mijn kot meet misschien 13 vierkante meter. Daar is dus niet zot veel plaats. Mijn bureau is altijd bezet met papieren, net als mijn eettafel. Ondertussen heb ik daar mijn naaimachine op geplaatst, dus die is helemaal niet meer bruikbaar. Ik wil maar zeggen, ik heb niet veel stof hier liggen.
Oplossing? Snel mijn eetgeld gaan spenderen aan stof in 't stoffenpaleis. Ik doe dat niet meer, laat dat gezegd zijn.

Probleem 2: iets om deftig te meten.--> Thuis gebruik ik zo'n zalige lat van ons moeder, die heeft ze gekocht voor haar patchworkspullen. Ik heb ze wel al meer gebruikt, maar kom. Hier heb ik een buigzaam latje van 20 cm, en een lintmetertje, dat toevallig in mijn naaidoos zit.
En een naaidoos op kot is zalig.

Wat ik dan maar gedaan heb is mijn stof op de grond gelegd met de plooi tegen een voeg van mijn tegels, zodat het recht zou zijn. En dan geknipt met de onderkant van mijn schaar ook in een voeg van de tegels, zodat dat recht zou zijn. Dat werkte niet, maar gaf me toch het gevoel dat ik moeite deed.

Probleem 3: een strijkijzer.
Voor het Marierokje heb ik netjes een strijkijzer gebruikt om de zoom te vouwen. Dat die veels te breed is geworden, komt gewoon doordat ik niet goed nadacht. Maar op kot heb ik dus geen strijkijzer. In de week kan dat geen kwaad, kreukels. Maar goed, in plaats van mijn zoom te strijken, heb ik gewoon de onderkant omgeplooid met mijn vingers, een twintigtal centimeters per keer, en dan daarover gestikt. Dat is dus behoorlijk schots en scheef, maar dat valt niet op. Of zo.

Probleem 4: die rits
Ik heb de rits proberen in te zetten zoals madame zsa zsa zei, maar dat lukte niet goed, vooral omdat ik nog steeds niet goed doorheb waar dat ritsvoetje dan precies moet, allez ja, wanneer links en wanneer rechts. Bovendien schoot ik uit toen ik de naad aan 't lostornen was, waardoor er een scheur van vier centimeter in mijn stof kwam.

Een normaal mens begint dan opnieuw. Of geeft op. Of begint daar gewoon niet aan. Ik heb gewoon verder gedaan, en toen het op 't einde niet uitkwam met mijn plooitjes, heb ik een plooitje over die scheur gestikt, en dan daarna die scheur dichtgenaaid. Niemand die dat ziet. Die onzichtbare rits die in uw ogen pitst valt veel meer op.

En nu gaat ge 't nooit geloven, maar dat rokje is dus afgeraakt. En 'k vind het nog schoon ook! Maar oordeel vooral zelve:
Dat mijn hoofd hier niet opstaan is geen censuur, ik kan gewoon niet goed inschatten hoe de foto's uitkomen met de zelfonstpanner.

vrijdag 10 december 2010

Rode rozen in de sneeuw...

Zoals ik al eerder zei was mijn zusje onlangs jarig en flanste ik snel een muts in elkaar. Ik maakte deze muts al eerder, en ooit ga ik ze eens voor mezelf maken. Het is een patroontje van ravelry.
Cloche du Bois

Moest je je afvragen of ik haar heb moeten overtuigen om de muts even op te zetten zodat ik een foto kon maken; mooi niet! Het ding is nauwelijks nog van haar hoofd geweest! Altijd leuk natuurlijk :)

En zoals je ziet vindt ze poseren helemààl niet erg...

dinsdag 7 december 2010

Stofjes!

Er zijn te weinig stoffenwinkels. En breiwinkels. Ooit begin ik een stoffen-en breiwinkel, maar ondertussen moet ik natuurlijk wel aan materiaal geraken. En liefst niet al te duur, want ik ben gierig student.

Allez, met deze intro probeer ik een beetje te verklaren waarom ik op zondag, tijdens mijn examens, terwijl het vriest en sneeuwt, 's morgens opsta om 7 uur om in Namen naar Stoffenspektakel te gaan.

Was it any good? Jawel! Eerste vaststelling: dit is nu de derde keer dat ik naar stoffenspektakel ga, telkens ergens anders. Je zou denken dat die prijzen overal ongeveer gelijk liggen, maar dat is dus niet zo. In Antwerpen lagen ze véél hoger! (daar was 3 €/meter hoogste uitzondering, namelijk bij twee kramen) In Hasselt waren ze dan weer gemiddeld, maar in Namen waren ze dus het laagst.
Je ziet dat ik volledig klaar ben voor de examens he? Geen pen of papier in zicht, maar wel twee mandjes vol stof en breiwol...

Tweede vaststelling: Volgende keer neem ik een trolly mee, want twee dagen verder heb ik nog steeds last van mijn rug!
Mijn buit:
Lapjes en voering voor een lapjestas!
Eerlijk is eerlijk: de lapjes had ik al gekocht op de handwerkbeurs in Rotterdam. De voering was 4€/meter. Ik heb me trouwens voorgenomen om geen fatquarterpakketjes (wàt een woord he?) meer te kopen... Die lapjes kostten 17 € en in verhouding is dat toch vrij veel vind ik.



Van links naar rechts:
1) Tricot voor een jurk, 2,95 €/m
2) Katoen voor een blouse, 4€/m
3) Katoen voor ? (kersjes!!!), 4 €/m
4) Poplin voor een jurk. De tint is niet zo fel, eerder een zacht lila/violet, 2€/m
5) Katoen voor een hemdje, 2,5 €/m
6) Katoen voor een jurkje, 5€/m

Mijn moeder had nog véél meer mee, waaronder een prachtige groene zijde en geweldige gordijnstof. Ik heb me al voorgenomen om mijn naaimachine mee naar huis te nemen tijdens de kerstvakantie, want anders gaat dat nog problemen opleveren :).

Ah... Vakantie...

zaterdag 4 december 2010

Zusterliefde


Mijn zuster was donderdag jarig en ik was er niet bij.

Ja, dat vind ik behoorlijk erg. Ik heb haar gebeld. En vrijdag kreeg ze een shoppertasding dat ik donderdagavond als een fameuze plantrekker in elkaar had gestoken, en een mooie muts.
Die had ik in de trein van Limburg naar huis snel afgemaakt. 'k Heb het druk gehad :).

Mijn zuster is nu 14.

Moeder zijn moet echt wel zwààr zijn. Ik krijg het als oudere zuster al lastig als ik bedenk hoe snel ze groot worden. 'k Zou ze in een doosje willen steken zodat ze klein blijft, zodat er vooral niets haar pijn kan doen.

Want mijn zuster is ook nog eens heel lief en mooi. Ze is zo van 't soort mooi, dat iedereen anders ook mooier maakt. En ze is grappig. En gek.
Nog veel gekker dan op deze foto.
Nu ja, 14 jaar is het einde van de wereld niet. Zolang ze bij het noemen van bijvoorbeeld 'zoenen' nog begint te blozen en giechelen, zitten we nog goed. Hoop ik.